Slecht is leuk

‘Absoluut, absoluut, absoluut.’ José De Cauwer voegt vaak overtuiging toe aan de dingen die hij zegt over wielrennen. De Cauwer is co-commentator op de Vlaamse televisie. Hij heeft het niet van horen zeggen. Jarenlang zat hij zelf tussen de wielen, veelal aan de zijde van Hennie Kuiper. Kuiper trapte het hardst, De Cauwer was het slimst, een ideale combinatie. Samen gingen ze van de ene ploeg naar de andere, samen boomden ze urenlang op honderden hotelkamers over de koers van de dag die was geweest en de koers van de dag die komen zou.
Jaren geleden was ik twee keer twee uur op bezoek bij De Cauwer, in Sint Niklaas. Wat een feest! Stel De Cauwer een vraagje en hij komt met een kant en klaar verhaal, bondig geformuleerd, met humor, terzake. Praten is zijn tweede natuur. Moeiteloos kletst hij het ene casettebandje na het andere vol.
Belangrijk detail aan het huis van De Cauwer, het heeft een brievenbus die aan de weg staat. In een rechtszaak over doping was er ooit een opmerkelijke rol voor die bus. Iemand stopte er amfetaminen in, iemand anders haalde ze er weer uit. De Cauwer kwam met de schrik vrij.
Ander detail, de wc in huize De Cauwer. De hele wc-muur was destijds beplakt met krantenknipsels over het wielerleven van de hoofdbewoner, die zich een tikkeltje geneerde. ‘Dat heeft mijn vrouw gedaan.’
Een interview met De Cauwer in het nu opgeheven blad Sport International trok speciale aandacht vanwege de kop die er boven stond. ‘Een brave man in de wielrennerij, dat is dramatisch, dat is een ramp.’
Lezen dus, daar op die wc, en nog een ander citaat noteren. ‘Het grote probleem van het wielrennen is, te weinig renners hebben een eigen imago. Ze kijken heel sterk naar elkaar.’ Het onderhavige verhaal was in 1989 geschreven. In dat jaar verloor Laurent Fignon de Tour met acht seconden verschil van Greg Lemond. En wat deed Fignon de avond na zijn verlies in de afsluitende tijdrit in Parijs? Een fotograaf op zijn bakkes timmeren.
Niks braaf, Laurent Fignon, en een krachtig eigen imago. De klacht van De Cauwer uit 1989 klinkt twintig jaar later zwaar overdreven. Braaf zijn de renners van nu, niet die van toen. Nooit zal Alberto Contador eens een journalist tegen de grond slaan. Nooit zal die journalist terug moeten meppen. Jammer, want slecht is leuk en leuk is goed, niet dan, José? ‘Absoluut, absoluut, absoluut.’

Reacties: info@elshout.nu